Toplumun bize sunduğu bazı kalıplara uymaya çalışmaktır kimileri için yaşamak... Her daim bakımlı, enerjik, pozitif ve başarılı olmamız beklenir. İnsan olduğumuzun unutuluşudur bu aslında. Bir kadın kahkaha atıyorsa hoppa, sessizce oturuyorsa korkak değildir. Her duruş kişinin kendi tavrıdır. O anki duygu halinin beden diline yansımasıdır. Ve bize getirilen sınırlamaların özgürlüğümüzü sınırlayışıdır.
Şuan kadınların vücutlarıyla gurur duymaları konusunda çalışmalar yapılıyor, bu çok güzel bir gelişme evet. Ünlü kadınlar başta olmak üzere kadınlar kusurlarıyla gurur duyduklarını haykırıyor sosyal medya üzerinden. Ama tek sorunun bu olmadığı unutulmamalı. Toplumun sunduğu tek kalıp "Kadın dediğin kusursuz bir vücuda sahip olmalı" anlayışı değil. Yalnızca fiziksel görünüşümüze değil, davranış şekillerimize hatta kişisel zevklerimize dil uzatıyor bazı bilirkişiler. Her şeyde onların söz hakkının bulunduğu düşüncesiyle... Sonu gelmeyen bir egoyla...
"Sen kim oluyorsun da bana karışıyorsun?" diyebilmeli böylelerine. Sana ne? Her yeni çıkan haberde daha da bir öfkeleniyor ve ümidi kesmek istiyoruz insanlıktan! Ama yok, meydan böylelerine bırakılmamalı. Gücümüz ve ömrümüz yettiğince bu anlayışı yok etmek için çabalamalıyız. Bu satırları yazma sebebim bu. İleride kimse kızıma "Düzgün otur len!" diyememeli, kimse oğlumu vereceği herhangi bir karar nedeniyle "Sen ne biçim erkeksin?" diye yargılama hakkını kendinde bulamamalı. Bir anne olarak tüm ömrümü onları korumak için çabalayarak geçirmek imkansız geliyor bana. Ömrümün ya da gücümün yeteceği ne malum? Her an onların yanında olabileceğim ne malum? Bu nedenle onlar bu dünyaya gelmeden bu anlayışı değiştirmemiz gerektiğini biliyorum.
Bir fikrin doğruluğunun desteklendiği kişi sayısıyla değil, savunduğu fikirle ölçülebileceği gerçeğini savunuyoruz. Demem o ki güçlü yapılı bir kadın, cılız ve güçsüz bir adamdan yer isteme hakkına sahip olmamalı. Her şey toplumun koyduğu kurallara göre değil, olması gerektiği şekilde işlemeli.
Öyle çok şeye sirayet etmiş ki bu fikirler, şuan hepsini tek bir yazıda buluşturmaya yetmiyor benim klavyem. Topluma "Sana ne?" diyebilmekten geçiyor aslında her şeyin özü. "Özgürlük bir başkasının özgürlüğünün başladığı yere kadardır." Ve ben bu alan içerisinde istediğimi yapabilirim. Asıl ölçüt kimseyi kırmamaktan geçiyor bence. Kimseye zarar vermemekten... Bunun ötesi bizim özgürlük alanımız.
İstediğimiz gibi oturabilir, istediğimiz gibi giyinebiliriz. Vicdanımızın izin verdiği ölçüde olmalı davranışlarımız. Meslek seçimi kızlar ve erkekler için ayrı yollardan olmamalı. Kadın mühendisler ve erkek hemşirelerin sayısı gösterir bir ülkenin gelişmişlik seviyesini. Bir doktorla bir bestekar eşdeğer olursa güçleniriz. Yapılan işlere emek ölçüsünde paha biçildiği zaman konuşulabilir ancak bazı konular. Ve bir çocuk hasta olduğunda gerektiğinde baba da izin alabilir işinden. Yemeği erkek, tamiri kadın yapabilir. Cinsiyete göre değil yeteneğe göre dağıtılmalı görevler.
Bir gece yarısı bir erkek nasıl elini kolunu sallaya sallaya gezebiliyorsa kadın da aynı şeyi yapabilmeli sokakta eli devamlı biber gazında olmadan. Bir kadın nasıl karanlıktan korkabiliyorsa erkeğin de aynı hakka sahip olabileceği bilinmeli. Korkular saklanmak zorunda bırakılmamalı ve her daim güçlü görünme zorunluluğu olmamalı. Zayıflıklarımız bizi dengeler. Korkular bizim insani yönümüzdür.
Bir çocuğun zekasının yeri geldiğinde bir büyükten daha faydalı olabileceği bilinmeli. "Akıl yaşta değil baştadır." atasözü nasıl bu kadar mazide kalabildi anlamıyorum.Teknoloji bu kadar gelişmişken ve hâlâ da gelişmeye devam ederken bazı kafalar nasıl aynı kalabiliyor? Geçen zamana ayak uyduramıyoruz belki de. Ama uydurmak zorundayız. Yetişmek zorundayız akan zamana!
Bu denli karışık konuştuğum için beni affedin. Kafam öyle karıştı ki, düşünceleri koyamıyorum sıraya. Bir oradan bir buradan dökülüveriyor ekrana. Ama biliyorum ki gerçekten düşünen ve kafaları değiştirmemiz gerektiğini bilen kişiler beni anlayacaktır. Buradan onlara sesleniyorum. KORKMAYIN! Elinizin, kaleminizin yettiği her alanda savunun bu düşünce akımını... Çünkü ancak o zaman yeniden insan kimliklerimize kavuşabiliriz. Yeniden biz olabiliriz.
Şuan bu satırları okuyan kişi! Hemen şu dakikada yapmaktan çekindiğin bir şeyi yap! Pencereyi aç ve en sevdiğin şarkıyı söyle. O kırmızı elbiseni giy ve sokağa çık. Sokakta dilenen bir insanın kolundan tut ve onunla her zaman gittiğin lokantada bir yemek ye. Sokakta gördüğün ve ön yargıların nedeniyle güzel/yakışıklı olduğunu düşünmediğin bir kadına ya da bir erkeğe "Bugün harika göründüğünü" söyle. Seksek oynayan çocuklara katıl ve zıpla. Camını kırarak içeri giren topu kesmek yerine onu alıp aşağıya in ve çocuklara kimseye zarar vermeyecekleri bir oyun alanı bul, gönlün çekerse bir gol de sen at ;) Pastanenin önünden her geçtiğinde başını döndüren o şahane çikolatalı pastayı unutmaya çalışmak yerine bir defaya mahsus kalorisini hesaplamadan bir güzel ye. ÇÜNKÜ HAYAT YAŞAMAK İÇİN VAR VE KURALLARA UYMAK İÇİN ÇOK KISA !
Sürç-ü lisan ettiysek affola. Mutlu kalın ☺
Elif Ebrar Yılmaz :)
Şuan kadınların vücutlarıyla gurur duymaları konusunda çalışmalar yapılıyor, bu çok güzel bir gelişme evet. Ünlü kadınlar başta olmak üzere kadınlar kusurlarıyla gurur duyduklarını haykırıyor sosyal medya üzerinden. Ama tek sorunun bu olmadığı unutulmamalı. Toplumun sunduğu tek kalıp "Kadın dediğin kusursuz bir vücuda sahip olmalı" anlayışı değil. Yalnızca fiziksel görünüşümüze değil, davranış şekillerimize hatta kişisel zevklerimize dil uzatıyor bazı bilirkişiler. Her şeyde onların söz hakkının bulunduğu düşüncesiyle... Sonu gelmeyen bir egoyla...
Bir fikrin doğruluğunun desteklendiği kişi sayısıyla değil, savunduğu fikirle ölçülebileceği gerçeğini savunuyoruz. Demem o ki güçlü yapılı bir kadın, cılız ve güçsüz bir adamdan yer isteme hakkına sahip olmamalı. Her şey toplumun koyduğu kurallara göre değil, olması gerektiği şekilde işlemeli.
Öyle çok şeye sirayet etmiş ki bu fikirler, şuan hepsini tek bir yazıda buluşturmaya yetmiyor benim klavyem. Topluma "Sana ne?" diyebilmekten geçiyor aslında her şeyin özü. "Özgürlük bir başkasının özgürlüğünün başladığı yere kadardır." Ve ben bu alan içerisinde istediğimi yapabilirim. Asıl ölçüt kimseyi kırmamaktan geçiyor bence. Kimseye zarar vermemekten... Bunun ötesi bizim özgürlük alanımız.
İstediğimiz gibi oturabilir, istediğimiz gibi giyinebiliriz. Vicdanımızın izin verdiği ölçüde olmalı davranışlarımız. Meslek seçimi kızlar ve erkekler için ayrı yollardan olmamalı. Kadın mühendisler ve erkek hemşirelerin sayısı gösterir bir ülkenin gelişmişlik seviyesini. Bir doktorla bir bestekar eşdeğer olursa güçleniriz. Yapılan işlere emek ölçüsünde paha biçildiği zaman konuşulabilir ancak bazı konular. Ve bir çocuk hasta olduğunda gerektiğinde baba da izin alabilir işinden. Yemeği erkek, tamiri kadın yapabilir. Cinsiyete göre değil yeteneğe göre dağıtılmalı görevler.
Bir gece yarısı bir erkek nasıl elini kolunu sallaya sallaya gezebiliyorsa kadın da aynı şeyi yapabilmeli sokakta eli devamlı biber gazında olmadan. Bir kadın nasıl karanlıktan korkabiliyorsa erkeğin de aynı hakka sahip olabileceği bilinmeli. Korkular saklanmak zorunda bırakılmamalı ve her daim güçlü görünme zorunluluğu olmamalı. Zayıflıklarımız bizi dengeler. Korkular bizim insani yönümüzdür.
Bir çocuğun zekasının yeri geldiğinde bir büyükten daha faydalı olabileceği bilinmeli. "Akıl yaşta değil baştadır." atasözü nasıl bu kadar mazide kalabildi anlamıyorum.Teknoloji bu kadar gelişmişken ve hâlâ da gelişmeye devam ederken bazı kafalar nasıl aynı kalabiliyor? Geçen zamana ayak uyduramıyoruz belki de. Ama uydurmak zorundayız. Yetişmek zorundayız akan zamana!
Bu denli karışık konuştuğum için beni affedin. Kafam öyle karıştı ki, düşünceleri koyamıyorum sıraya. Bir oradan bir buradan dökülüveriyor ekrana. Ama biliyorum ki gerçekten düşünen ve kafaları değiştirmemiz gerektiğini bilen kişiler beni anlayacaktır. Buradan onlara sesleniyorum. KORKMAYIN! Elinizin, kaleminizin yettiği her alanda savunun bu düşünce akımını... Çünkü ancak o zaman yeniden insan kimliklerimize kavuşabiliriz. Yeniden biz olabiliriz.
Şuan bu satırları okuyan kişi! Hemen şu dakikada yapmaktan çekindiğin bir şeyi yap! Pencereyi aç ve en sevdiğin şarkıyı söyle. O kırmızı elbiseni giy ve sokağa çık. Sokakta dilenen bir insanın kolundan tut ve onunla her zaman gittiğin lokantada bir yemek ye. Sokakta gördüğün ve ön yargıların nedeniyle güzel/yakışıklı olduğunu düşünmediğin bir kadına ya da bir erkeğe "Bugün harika göründüğünü" söyle. Seksek oynayan çocuklara katıl ve zıpla. Camını kırarak içeri giren topu kesmek yerine onu alıp aşağıya in ve çocuklara kimseye zarar vermeyecekleri bir oyun alanı bul, gönlün çekerse bir gol de sen at ;) Pastanenin önünden her geçtiğinde başını döndüren o şahane çikolatalı pastayı unutmaya çalışmak yerine bir defaya mahsus kalorisini hesaplamadan bir güzel ye. ÇÜNKÜ HAYAT YAŞAMAK İÇİN VAR VE KURALLARA UYMAK İÇİN ÇOK KISA !
Sürç-ü lisan ettiysek affola. Mutlu kalın ☺
Elif Ebrar Yılmaz :)
Yorumlar
Yorum Gönder